
Kanker, hart- en vaatziekten, luchtweginfecties, dementie. We gaan allemaal een beetje dood aan luchtvervuiling. De inzichten over de ravage die dit aanricht voor onze gezondheid, groeien met de dag. 'We hebben het probleem veel te lang onderschat', concluderen specialisten ter zake. De uitgebreide gesprekken met specialisten en de lawine aan wetenschappelijke studies die we uitvlooiden, schetsen bij momenten een hallucinant beeld. Kinderen die dicht bij drukke wegen opgroeien, hebben minder ontwikkelde longen. Luchtvervuiling zou verantwoordelijk zijn voor een vijfde van alle longkankers. Er duikt steeds meer bewijs op over de link met borstkanker. En met dementie: een Amerikaanse studie die deze maand verscheen, toont aan dat de kans op dementie verdubbelt bij mensen die wonen op plaatsen met hoge fijnstofconcentraties. De waarden die ze aanhalen, halen we in België moeiteloos.
Zijn we nu in paniek? Niet echt. We sussen ons met de gedachte dat we in ons land veilig onder de Europese grenswaarde voor fijn stof blijven. Europa legt de lat voor het zogenaamde PM2,5 op 25 microgram per kubieke meter. Wij zitten gemiddeld aan 12 à 13, en 15 à 16 in de grote steden. Alleen: we halen de foute norm. De Wereldgezondheidsorganisatie legt de limiet op 10 microgram. Dat is de enige norm die gezondheidswinsten oplevert. De Europese is een economisch haalbare norm, het resultaat van duwen en trekken tussen alle lidstaten.
'We creëren een vals gevoel van veiligheid', waarschuwen experts. Om dat te illustreren, kleurden we de Vlaamse kaart met de gemiddelde fijnstofconcentraties opnieuw in met de WHO-norm als referentie. De ene kaart kleurt geruststellend groen. De andere alarmerend rood. Zoals Tim Nawrot, milieu-epidemioloog aan de Universiteit Hasselt het stelt: 'Het is Trumpiaans de ernst van de situatie te ontkennen.'
BRON: De Standaard, 18/02/2017